Saigon

Annelies en ik zijn vanochtend vroeg uit de veren. 7 uur zijn we wakker om naar het oorlogsmuseum te gaan. Masijwe slapen lekker uit. Om half tien samen ontbijt.
Het museum ligt op loopafstand. De stijl is sober, de typische communistische bouwstijl. Een betonnen blok. De inhoud is hartverscheurend. Aan de hand van vele foto's wordt een aangrijpend beeld van de Vietnamoorlog geschetst. Een oorlog waarin ongelofelijk veel wreedheden zijn begaan. Onbegrijpelijk dat mensen zo kunnen handelen. De beelden van de gevolgen van het grootschalige gebruik van chemicaliën (zowel aan de natuur als aan de mensen) kan ik niet aanzien. Natuurlijk wordt het verhaal verteld vanuit de Vietcongkant en is Amerika de evil power. Dat neemt niet weg dat zoiets niet mag. Toch laat het nieuws van gisteren en vandaag zien dat we niets hebben geleerd. Irak, Syrië, Gaza .....
Na deze wake up call lopen we zwijgend terug naar het hotel. Daar ontbijten wij samen en gaan weer over tot de orde van de dag.
Na de ochtendhap gaan we per taxi naar Cholon, het Chinatown van Saigon. Daar bezoeken we een aantal mooie pagodes. Verder is het vooral een heel drukke wijk met veel chaos, rotzooi en weer brommers. Goed om mee te maken, maar geen plek om lang te flaneren.
Terug naar de centrum. Na een pitstop bij Starbucks (heerlijke koffie in alle soorten en maten en natuurlijk weer even aan de wifi!) vervolgen wij onze ontdekkingsreis naar het paleis van de hereniging. Dat is het paleis van de laatste Zuid Vietnamese president. Ondanks alle strijd rondom dit paleis is het goed bewaard gebleven. De architectuur is opnieuw zakelijk. Het oorspronkelijke paleis is kort na WO II vernietigd. Daarna is een moderne variant neergezet, die op het eerste gezicht niet aanspreekt maar bij nadere beschouwing zeer de moeite waard is. Het paleis heeft bepaald grandeur. Bovendien krijg je een goed beeld van een presidentieel paleis met alle en praal. Want daar hield de laatste president, die vlak voor de val van de Zuid Vietnamese republiek in April 1975 naar Amerika vluchtte, wel van. Het bezoek is dus de moeite waard.
Daarna nog naar de Notre Dame kathedraal. In Saigon leven veel katholieken. Een grote maar niet erg indrukwekkende kerk.
Inmiddels hangt de tong van alle wandelingen en indrukken wel behoorlijk op de schoenen. Anmawe haken af en gaan luieren aan het zwembad van het hotel. Sijmen en ik gaan nog even shoppen. Skere winkels bekijken zoals Sijmen dat noemt. Wellicht valt nog een mooie nepklok of iets dergelijks te scoren. Wij hebben veel plezier maar kopen niks. Namaak voel toch niet goed. Op een terras hebben wij een goed vader-zoon gesprek. Daarna naar het hotel voor een bezoekje aan het zwembad.
Vanavond onze laatste avond in Saigon. Daar gaan we van genieten.