Windhoek

Gisteren vertrokken wij uit Nederland. Nadat wij net voor sluitingstijd door de douane wisten te glippen ( de koffie met Marit op Schiphol was te gezellig), vertrokken wij om 22.45 uur met de KLM. We hadden een fantastische vlucht. Geen turbulentie, lekker kunnen slapen. Na een tussenstop van een uur in Angola, arriveerden wij om 12 uur in Windhoek. Nadat wij een zeer norse douane mevrouw wisten te omzeilen, liep verder alles op rolletjes. De chauffeur was er om ons naar het autoverhuurbedrijf rijden (40 km rijden van het vliegveld). Onderweg bleek dat de chauffeur Afrikaans spreekt. Gelukkig eerder geen lelijke dingen over hem gezegd. Daarna wel een geanimeerd gesprek met hem. Bij de verhuur stond onze Toyota Hilux met twee tenten op het dak op ons te wachten. We kregen zeer gedegen instructies met een filmpje met de meest vreselijke ongelukken. Ja dat gebeurt als je te hard scheurt over de grintwegen...... Het blijven toch Duitsers, regels zijn regels. Annelies valt al direct op als de kampeervrouw bij uitstek. Een tent uitpakken blijkt voor haar een piece of cake. Ik moet enorm buffelen om niet als schlemiel afgeschilderd te worden. Met de auto naar ons pension. Netjes maar niet spectaculair. Daarna naar Windhoek. Eem behoorlijk Westerse stad met mooie brede boulevards, die allemaal Strasse heten. Eerlijk gezegd is Windhoek een beetje saai. Behalve dan dat prachtige restaurant Social waar wij net voortreffelijk hebben gegeten en gedronken. Wow, wat een feestje. Nu op het terras van het pension nog even dit verslagje tikken en dan slapen. Morgen de woestijn in. Banden een stuk leeglaten en dan zou het moeten lukken. Sossusvlei, here we come.