New writer on the block..., blog
Door: Marit
Blijf op de hoogte en volg Annelies
21 Juli 2017 | Madagascar, Ranomafana
20 juli (een dagje later vanwege de WiFi die het af en toe af laat weten):
Nadat we om 6:30u door de wekker waren gewekt, een tijd die inmiddels door ons alle vijf als min of meer luxe wordt ervaren, gingen we na een prima ontbijt een uur later de weg op. De dag bleek een toeristische fabriekjesdag te worden, die van kwaad tot erger werd: het was achteraan in de rij aansluiten en wachten tot de mede-toeristen hetzelfde riedeltje afgewerkt hadden. We startten 's ochtends vroeg in een winkeltje waar blikken voertuigjes en geborduurde tafelkleden gemaakt werden, een interessante combinatie. De buit was binnen toen wij onze eerste souvenirs hier kochten. Vervolgens door naar fabriekje nr 2, waar de zebuhoorn op allerlei wijzen verwerkt werd: van slabestek tot dobbelstenen, niets was te gek. Stop nr 3 spande de kroon: een berg met 'precious stones', zo kostbaar dat we er twee p.p. gratis mee mochten nemen... Blijkbaar hadden we niet lang genoeg gekeken, want we waren veel te vroeg klaar. Reden genoeg voor Eric, onze chauf, om de rit naar de lunchplek nog wat te rekken. Elk uitzicht werd aangegrepen als fotostop en in elk dorp werd gestopt, waar je blijft zwaaien en 'bonjour' blijft roepen en ik alle kindjes wel mee zou willen nemen (voor een dagje). Na een "Italiaanse" lunch verorberd te hebben onder het genot van een Afrikaans dansje gingen we weer en route. Naast het feit dat we nog twee toeristische spots (een houtzagerij en een open lucht fabriekje waar ze essentiële oliën verkochten) moesten bezoeken, kwamen we ook langs vele rijstvelden (het lijkt Vietnam wel), waar ze na de oogst van de achtergebleven klei bakstenen bakken, waarna de lemen hutjes steeds vaker in stenen huizen veranderden. Wat is dit een fabelachtig land, waar we vandaag ook meegemaakt hebben dat er zeker nog dorpen zijn waar de magische spreuken 'bonbon' en 'money' de kinderen nog niet ter oren gekomen zijn, waar je jezelf als 'vaza' (witte/blanke) (bijna) een bezienswaardigheid voelt (en vice versa overigens, iets wat heerlijk ongemakkelijke momenten met zich meebrengt met veel verlegen blikken over en weer) en waanzinnige autotochten langs grote rivieren, door glooiende heuvels en weelderige wouden. Op dit grootse eiland wordt je niet in een keer verliefd, maar elke dag een beetje meer.
Nadat we om 6:30u door de wekker waren gewekt, een tijd die inmiddels door ons alle vijf als min of meer luxe wordt ervaren, gingen we na een prima ontbijt een uur later de weg op. De dag bleek een toeristische fabriekjesdag te worden, die van kwaad tot erger werd: het was achteraan in de rij aansluiten en wachten tot de mede-toeristen hetzelfde riedeltje afgewerkt hadden. We startten 's ochtends vroeg in een winkeltje waar blikken voertuigjes en geborduurde tafelkleden gemaakt werden, een interessante combinatie. De buit was binnen toen wij onze eerste souvenirs hier kochten. Vervolgens door naar fabriekje nr 2, waar de zebuhoorn op allerlei wijzen verwerkt werd: van slabestek tot dobbelstenen, niets was te gek. Stop nr 3 spande de kroon: een berg met 'precious stones', zo kostbaar dat we er twee p.p. gratis mee mochten nemen... Blijkbaar hadden we niet lang genoeg gekeken, want we waren veel te vroeg klaar. Reden genoeg voor Eric, onze chauf, om de rit naar de lunchplek nog wat te rekken. Elk uitzicht werd aangegrepen als fotostop en in elk dorp werd gestopt, waar je blijft zwaaien en 'bonjour' blijft roepen en ik alle kindjes wel mee zou willen nemen (voor een dagje). Na een "Italiaanse" lunch verorberd te hebben onder het genot van een Afrikaans dansje gingen we weer en route. Naast het feit dat we nog twee toeristische spots (een houtzagerij en een open lucht fabriekje waar ze essentiële oliën verkochten) moesten bezoeken, kwamen we ook langs vele rijstvelden (het lijkt Vietnam wel), waar ze na de oogst van de achtergebleven klei bakstenen bakken, waarna de lemen hutjes steeds vaker in stenen huizen veranderden. Wat is dit een fabelachtig land, waar we vandaag ook meegemaakt hebben dat er zeker nog dorpen zijn waar de magische spreuken 'bonbon' en 'money' de kinderen nog niet ter oren gekomen zijn, waar je jezelf als 'vaza' (witte/blanke) (bijna) een bezienswaardigheid voelt (en vice versa overigens, iets wat heerlijk ongemakkelijke momenten met zich meebrengt met veel verlegen blikken over en weer) en waanzinnige autotochten langs grote rivieren, door glooiende heuvels en weelderige wouden. Op dit grootse eiland wordt je niet in een keer verliefd, maar elke dag een beetje meer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
