Petra
Door: Roel
Blijf op de hoogte en volg Annelies
21 Juli 2018 | Jordanië, Akaba
Vanwege gebrekkige internetverbinding met enige vertraging:
De haan kraaide al vroeg, hoewel de moskee was hem voor. Al bij zonsopgang ging de speaker op de minaret naast ons hotel op 10 en nodigde ons uit om ons geloof te belijden. Of dat in mijn slaap gelukt is, weet ik niet. Wel waren wij om half zeven wakker en na een on-Jordaans ontbijt klaar voor de strijd. In Wadi Musa (overigens Wadi betekent niet rivier maar vallei) stond onze gids Moath Amareen klaar om ons door Petra te gidsen. Wij hadden gekozen voor een niet toeristische route. Eerst met een 4x4 (kinderen in de open laadbak) naar een plek vlak bij Little Petra. Dat betekende een fikse wandeling door een imposant natuurgebied (vooral rotsen, diepe dalen en vele vergezichten) waardoor wij de ochtendfitness gelijk te pakken hadden. Daarna kwamen wij aan bij de Monastery, Een van de vele door de Nabateëers in de zandsteen uitgehakte façades. Indrukwekkend wat deze mensen rond 300 voor Christus klaarspeelden. Nu meer dan 2.000 jaar later zijn wij en vele anderen nog steeds onder de indruk en zorgen aldus voor een mooie zakcent voor Jordanië. Vanaf de Monastery 1.000 traptreden omlaag (het voordeel van deze route is dat je deze niet hoeft te beklimmen) om in het dal de vele andere mooie façaden te bekijken. In het dal is het flink druk, hoewel gelukkig niet overvol. Onze gids is een held. Hij spreekt vloeibaar Engels en weet ons met veel achtergrond informatie te boeien. De zeven uur vliegen daardoor om. Aan het einde zij wij moe maar voldaan. Petra is ook voor (Annelies en mij) de tweede keer heel bijzonder. Daarna in de auto naar Wadi Rum. De woestijn die beroemd is vanwege de opnamen voor de film Lawrence of Arabia. Voor de oudere lezertjes een bekende zwijmelfilm. Wij hebben – mede op advies van gids Moath – ons oog laten vallen op een tentenkamp in de woestijn. Ook hier dus handig dat wij een jeep hebben gehuurd, die eenvoudig door het zand ploegt. Het kamp ziet er goed uit. Zelfs airco in de tent, hetgeen hier geen overbodige luxe is: overdag richting 40 graden. Na het inkwartieren nog even met de auto de woestijn in voor wat sunset foto’s. Annelies in haar element met de camera, Sijmen in het zijne doordat hij met de auto door het zand mocht driften. Nu op tijd naar bed, want morgenvroeg wacht de ballonvaart.
De haan kraaide al vroeg, hoewel de moskee was hem voor. Al bij zonsopgang ging de speaker op de minaret naast ons hotel op 10 en nodigde ons uit om ons geloof te belijden. Of dat in mijn slaap gelukt is, weet ik niet. Wel waren wij om half zeven wakker en na een on-Jordaans ontbijt klaar voor de strijd. In Wadi Musa (overigens Wadi betekent niet rivier maar vallei) stond onze gids Moath Amareen klaar om ons door Petra te gidsen. Wij hadden gekozen voor een niet toeristische route. Eerst met een 4x4 (kinderen in de open laadbak) naar een plek vlak bij Little Petra. Dat betekende een fikse wandeling door een imposant natuurgebied (vooral rotsen, diepe dalen en vele vergezichten) waardoor wij de ochtendfitness gelijk te pakken hadden. Daarna kwamen wij aan bij de Monastery, Een van de vele door de Nabateëers in de zandsteen uitgehakte façades. Indrukwekkend wat deze mensen rond 300 voor Christus klaarspeelden. Nu meer dan 2.000 jaar later zijn wij en vele anderen nog steeds onder de indruk en zorgen aldus voor een mooie zakcent voor Jordanië. Vanaf de Monastery 1.000 traptreden omlaag (het voordeel van deze route is dat je deze niet hoeft te beklimmen) om in het dal de vele andere mooie façaden te bekijken. In het dal is het flink druk, hoewel gelukkig niet overvol. Onze gids is een held. Hij spreekt vloeibaar Engels en weet ons met veel achtergrond informatie te boeien. De zeven uur vliegen daardoor om. Aan het einde zij wij moe maar voldaan. Petra is ook voor (Annelies en mij) de tweede keer heel bijzonder. Daarna in de auto naar Wadi Rum. De woestijn die beroemd is vanwege de opnamen voor de film Lawrence of Arabia. Voor de oudere lezertjes een bekende zwijmelfilm. Wij hebben – mede op advies van gids Moath – ons oog laten vallen op een tentenkamp in de woestijn. Ook hier dus handig dat wij een jeep hebben gehuurd, die eenvoudig door het zand ploegt. Het kamp ziet er goed uit. Zelfs airco in de tent, hetgeen hier geen overbodige luxe is: overdag richting 40 graden. Na het inkwartieren nog even met de auto de woestijn in voor wat sunset foto’s. Annelies in haar element met de camera, Sijmen in het zijne doordat hij met de auto door het zand mocht driften. Nu op tijd naar bed, want morgenvroeg wacht de ballonvaart.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
