Amman

Na het traditionele hartelijke afscheid van Hanneke, Bert en Flo begon de herhaling van onze huwelijksreis 25 jaar geleden. Met een voorgerecht: Jordanië. Na enige vertraging van Schiphol vertrokken en met Jordanian Airlines naar Amman. Geen bijzonder genoegen; dat kunnen ze in de Arabische wereld veel beter. Op het vliegveld van Amman liep alles op rolletjes. Snel door de douane en ook fluks de koffers. Door de uitgang en daar stond het mannetje met de auto: een enorme tank die ons door Jordanië gaat brengen. Ook de auto leek perfect, totdat wij van het parkeerterrein afreden en zagen dat er nagenoeg geen benzine meer in in de tank zat. Stress, waar vind je in een aardedonker Amman een pomp laat op de avond? Geen nood, wij hadden navigatie gehuurd. Annelies had het adres feilloos ingetikt, waarna wij vervolgens totaal verdwaalden. Ver in de rimboe buiten Amman zegden wij het vertrouwen in Bartjes op en gingen verder op de telefoon. Maar ja, het lampje werd alsmaar meer oranje en het wijzertje ging akelig naar de nul. Bereikten wij nu al ons Waterloo? In Amman op een rontonde een verkeersagent gearresteerd, die geen Engels sprak maar ons wel met de motor escorteerde naar een Total pomp. Pfff. Vandaag verkast naar het Intercontinental: een dagje luxe om bij te komen. Vervolgens door Amman gestruind. Mooie plekjes, zoals de gezellige markt en de het amphitheater. Verder een vrij zakelijke stad. Nu naar het zwembad om een plonsje te doen. De kop is eraf, wij genieten al met volle teugen.