Hoi An

Vandaag vroeg uit de veren. Met Judith en René naar de buitenplaats van keizer Tu Duc. De keizers hadden de gewoonte om tijdens hun leven in de heuvels van Hue een tombe te bouwen waar zij begraven werden. Tu Duc heeft de gelegenheid te baat genomen om gelijk een weekendverblijf te bouwen: dus niet alleen een grafmonument maar ook een paleis inclusief verblijf voor Mandarijnen en concubines. Deze plek heeft hij laten opfleuren met een grote waterpartij inclusief idyllisch eiland. Tijdens ons bezoek vind ik 5.000 Dong. Die 'offer' ik aan Budha. Tevens steek ik een wierookstokje aan en doe een wens. De vorige keer heeft goed gewerkt. De camera van Annelies is gemaakt! Hij werkt weer perfect. Budha heeft de gebeden verhoord; of heeft de negotiant gewoon zijn werk goed gedaan?
Daarna nog even relaxen aan het zwembad. Om 11.00 uur staat de taxi klaar voor de reis naar Hoi An. Hoewel taxi, het reisbureau heeft een heuse touringcar gestuurd. Wel mooi zo'n panoramaruit. Kunnen wij op de eerste rij ultiem genieten van de Higway I, die onder meer over de Hai Van pas gaat. Een volgens de gidsen adembenemende ervaring. Echter voor deze globetrotters (ahum) niet zo bijzonder, de Corniche aan de Cote d'Azur lijkt er erg op. Bovenop de pas maken wij een pitsstop waar wij onze gebruikelijke lunch gebruiken: noodle soep. Opnieuw een voltreffer. Na de afdaling komen wij in de grote havenstad Na Dang, de stad die de Amerikanen als poort naar Vietnam gebruikten. Daar bezoeken wij het dieptepunt van deze reis. Een marmergrot, die is omgetoverd tot een evenknie van Lourdes. Alleen de Mariabeelden zijn vervangen door dikke lachende Budha's. Wij hebben er maar geen voor onze voortuin besteld.
Inmiddels is het weer begonnen met plenzen en rijden met de amfibiebus door rivierstraten. Uiteindelijk bereiken wij ons resort aan de rivier bij Hoi An. De lucht klaart langzaam weer op. Het is lekker afgekoeld. De kinderen duiken nog even in het zwembad. Daarna per shuttle naar Hoi An. Het is al donker, dus van de stad zien wij nog weinig. De oude stad moet erg mooi zijn, ook Unesco wereld erfgoed. Voor het eten lopen wij door de winkelstraat. Hoi An is de stad van de kleermakers. Morgen gaan Sijmen en ik op pakkenjacht. Na opnieuw een prima maal (eten met stokjes gaat inmiddels beter dan met het Westerse gereedschap) terug naar onze pleisterplaats.